Samsunspor bu maçta son iki maçtaki hovardaca harcanan puanları geri kazanmayı düşünmediği kesin. Oynasam mı oynamasam mı frekansında seyir zevki düşük , belli ki teknik heyetin de futbolcuların da bu şehri hareketlendiren heyecanlarını yitirdiğine tanık oldum üzülerek.

İşi şansa bırakmaya gelmeyen futbol lakayt olanı, atak olmayanı, ümitsiz oynayanı, korkak oynayana korktuğunu başına getirecek bir spor.

Ümraniye de maçla çok ilgili değildi. Samsun’u incitmeden beraberliğe razı havası vardı. Nitekim bir attı nasılsa iki attık. Buna şaşırdık nasıl oldu da iki attık ayıp ettik havasında tekrar maça denge geldi.

Bu elmas gibi golü bulduktan sonra teknik heyecan futbolcuları skoru koruma yönünde işlemeliydi.

Yabancı sorununu kangren olmuş anlaşılan sayın Özköylü Kevin’i oynatarak yöneticilere “yazık verdiğiniz paralara” der gibiydi sanki. Yabancı alırken kulübümüz on defa değil bin defa düşünüp harekete geçmeli. Niteliksiz oyuncu yerliden ucuz da olsa israftan başka bir şey değil. Onun yerine yerli oynat tecrübesi artsın.

Neyse moral bozmak yok yola devam bu gidişata dur demek lazım yoksa dibe doğru inişe geçtik. Risk alacak konumda değiliz.  Taraftarın heyecanını iyi yönetemezsek o destek de kesilirse yandığımızın resmidir.

Samsunspor dediğim gibi futbolun nankörlüğüne teslim olup işi şansa bırakmayan yönetimi hak ediyor. Ya herro ya merro aşamasına gelmemeli. Bu sporda sürdürülebilir başarının formülü belli; A+K+Ü. Azimli Kararlı Ümitli çalışan bir takımın başarısız mı olur?